Fort Desoto State Park.
Acht dagen onderweg en nog vijf te gaan. Ik heb helemaal geen besef van tijd meer en alleen bij het schrijven van mijn stukjes word ik er aan herinnerd dat het vandaag de zevenentwintigste is. Een zaterdag en dat dit betekent dat we hier alweer een week bivakkeren. Op de reiskalender acht dagen en zeven nachten, want ook de reisdag telt natuurlijk mee.
Het oor van Ezra zit dicht maar is niet pijnlijk meer zoals hij zelf zegt. Niet zwemmen dus wat ga je doen om zo’n kind te vermaken en er zelf ook iets aan te hebben. We hebben geen zin om ver te rijden, iets wat hier in Amerika bijna onmogelijk is om ergens te geraken. Gister onder het internetten heb ik bij het browsen op Googleearth de baai afgespeurd. Mijn oog viel op een park niet ver hier vandaan, Fort Desoto park gehete. Geen idee wat het moet zijn maar vanuit de lucht zag het er wel heel mooi uit.
We besluiten de auto te pakken en de richting van het park op te gaan. Even na de tol gaan we rechtsaf en belanden in een woonwijk. Verschrikkelijk mooie villa’s die met hun achtertuin aan de zee liggen. De meeste zijn voorzien met een liftsysteem voor een boot en ik spreek hier niet over kleine sloepen. Opvallend is dat er veel te huur of te koop staat.
We rijden de woonwijk in en komen bij het begin van het park. Voordat wij opnieuw een brug kunnen passeren moeten we opnieuw tol betalen. Na het verlaten van de brug zien we aan beide zijde water, palmbomen en een bij elkaar staand groepje mensen met camera’s in hun handen. In eerste instantie zien we niet waarvoor maar al snel nemen we een wilde arend waar. Een echte wilde Amerikaanse arend zoal de gouverment van Amerika deze in al zijn logo’s gebruikt. We hadden ze eerder gezien in de zoo maar dit is wel bijzonder.
Als ze doorrijden prijkt daar uit de verte een geweldige grote Amerikaanse vlag op. De mast waar hij op wappert, is even indrukwekkend van formaat als de vlag. Hij staat precies voor de T-splitsing waarop wij besluiten eerst links te gaan verkennen. We komen bij een klein strandje waar vele kitesurfers hun vliegers optuigen en waar natuurlijk veel kiters hun sport aan het beoefenen zijn. Een paar honderd meter verderop staat de indrukwekkende Sky Way Bridge. Vanaf deze kant hadden we hem nog niet gezien en de bedoeling was om hier vandaan dan ook een paar plaatjes te schieten om een kleine indruk te geven hoe groot deze brug dan ook wel niet is. Ik weet ze hebben er meer van maar zo hoog!? Opvallend op het strandje is ook dat er overal staat aangegeven dat het verboden is te zwemmen. Waarom is ons op dat moment een raadsel want het is erg ondiep en je kunt er ver de zee in lopen. Het is een soort wad en hier en dar steken wat zandbanken hun zandtoppen boven het water uit. Op weer andere plaatsen groeit groen en zijn zandbanken tot kleine eilandjes volgroeid.
We draaien om en rijden terug naar de T-splitsing en nemen de andere kant richting een oud fort. Het fort blijkt eind 1900 eeuw gebouwd. Nog niet zolang geleden hebben we forteiland in IJmuiden bezocht en we zien sterke overeenkomsten met dit fort. Ook dit fort is gebouwd met de bedoeling de toegang tot een waterweg te beschermen. Zo deed dit fort dienst als bescherming van de toegang tot Tampabay. We nemen de tijd om het een en ander te bekijken en iets te drinken. Dit doen we op een plaats waar veel Amerikanen zitten. Het is overdekt en overal staan gemetselde barbecues. Van enkelen wordt dan ook gebruik gemaakt en dat is dan ook goed te ruiken. In de tijd dat wij zitten wordt het er steeds drukker en zien we steeds meer mensen met grote tassen, koeltassen en watertanks.
Niet ver van het fort is een pier. Als wij hem bewandelen staat het er vol met vissers. Meerdere malen komen wij kleine aanrechtjes tegen speciaal gemaakt om hengels, haken, lijnen en ander visgereedschap en benodigdheden schoon te maken. Als we van de pier terug komen staat er een bord met documentatie. De pier blijkt nog niet zo oud en rondom staan verschillende zones aangegeven. Hier blijken betonnen blokken te zijn afgezonken in de vorm van een rif. Door deze blokken af te laten zinken, kan koraal zich gemakkelijker nestellen zodat een kunstmatig rif ontstaat. Dit trekt weer vissen aan en de vissen weer vissers zoals wij hadden kunnen zien. Op de documentatie staat onder ander ook aangegeven wat te doen wanneer je een vogel aan de haak slaat en welke vissen er zoal voorkomen. En daar zaten wat bijzondere exemplaren tussen. Opnieuw vielen ook de bordjes weer op waarop stond dat het verboden was om te zwemmen in deze wateren. Misschien wel logisch met al deze bijzondere vissen.
We reden verder zuidwaarts het park in en belande bij een grote parkeerplaats waar we opnieuw even de auto verlieten voor een wandeling. Overal stonden overkappingen tegen de zon waar men kon picknicken en waar zelfs trouwerijen worden gegeven. Het strand hier was gescheiden door water, een soort van pierenbadje zoals we dat van Zandvoort kennen tussen het strand en de zandbank. Alleen de zandbank waar men hier op aan het zonnen was stond niet dagelijks onder water en leek alleen met storm of met krachtige wind onder water te staan. Met een omweg was ook op het strand te komen en opnieuw zag je overal veel groen van plaatsen die nooit onder water stonden. Ideale broedplaats voor watervogels en later bleek dat men niet bij het groen kon komen omdat dit was afgezet in verband met vogels die wel of niet kwamen broeden in dit gebied.
Na wat rondgewandeld en van de zon genoten te hebben zijn we terug naar ons hotel gereden. We hebben handdoekjes gehaald en zijn op het strand van ons hotel gaan liggen. De strandbedden zijn hier van hout en worden per 2 verhuurd. Alleen maar mogelijk daar deze aan elkaar zitten. Bovendien kan een zone- of windscherm uitgeklapt word. Perfecte dingen maar wel logge apparaten.
