Mallorca, Santa Ponça – Jardin del Mar

Woensdag 11 juli vertrokken we met een half uur vertraging voor de vierde keer op rij naar het altijd zonnige Mallorca. Altijd maar weer Mallorca omdat we buiten vakantie houden ook een oude vriendin van mijn ouders bezoeken die zon drie jaar geleden samen met haar man het koude Nederland verwisselde voor zijn geboorte eiland Mallorca. Helaas heeft hij hier niet al te lang van kunnen genieten en is hij vorig jaar juni komen te overlijden.

Omdat we zon beetje hotels en appartementen op alle uithoeken van het eiland hebben gehad, Cala dOr, Alcudia en Sa Coma (Calla Millor) besloten we nu maar eens voor de echte toeristenkant te kiezen. De keuze wordt dan erg groot. Aangeraden werd ons te kiezen voor Paguera maar omdat de keuze aan Hotels en appartementen in de reisgidsen erg beperkt was hebben we gekozen voor Santa Ponça.

Santa Ponça ligt aan een kleine baai op de zuidwesthoek van het eiland en wordt gedomineerd door Engelse toeristen. Stop een groep Duitsers bij elkaar en je ergert je rot. Stop een groep Nederlanders bij elkaar en je schaamte je voor je landgenoten. Wanneer je een groep Britten bij elkaar zet dan vraag je je af hoe het mogelijk is dat ze met dit soort figuren aan de overkant van de Noordzee er een groot eiland mee kunnen vullen. Wat ik nu wel begrijp, is waarom dit soort volk op een eiland is gezet.

Op straat en in het appartement alleen maar lelijke gasten met jeugdpuistjes, bierbuiken en voetbalshirts die proberen Uncle David te imiteren met foute kapsels die nog niet in de buurt komen van deze voetbalster. Nu begrijp ik dan ook al waarom David zo vaak een ander kapsel heeft. Idem met de vrouwen die proberen te lijken op stijlicoon Victoria, de vrouw van eerder genoemde voetbalster. Witte en zwarte pumps, sandaletten en muiltjes met gevaarlijk hoge hakken op de gladde tegeltjes in de straten van Santa Ponça. Waarom hebben wij niet zo in stijlicoon, ik zag de omzet van mijn handel al stijgen. De kapsels kwamen ook aardig in de buurt van de verwaande Victoria alleen de kleding kwam bij lange na niet in de buurt behalve dat het zo nu en dan erg kort was en aardig doorzichtig, zeg maar transparant. Na de foto in De Telegraaf van 19 juli 2007 jl., waar David een hand houd voor de sliploze inkijk van Victoria vroeg ik me af hoeveel meiden die avond geen slipje zouden dragen. Het zag er allemaal leuk uit maar het was het net niet of erger, vaak helemaal niet.

Het mannen oog wil ook wat maar uiteindelijk waren we gekomen voor de zon, strand en zee en dat was er zoals verwacht in overvloed. Santa Ponça is een leuk dorp en de Britten passen goed in het plaatje. We hebben ons dan ook een aantal dagen heerlijk vermaakt op het strand en in het dorp van Santa Ponça.

Als Nederlander moet je Playa de Palma of zoals in het Mallorciens, Platja de Palma hebben aangedaan. Twee volle dagen hebben wij daar doorgebracht op dit heerlijk lang gerekte strand nabij Can Pastilla. De zee was als heerlijk warm badwater en de golven waren de tweede keer kort op elkaar en vaak van behoorlijk hoogte. Het strand meer dan tien kilometer lang. Van Can Pastilla tot aan El Arenal een heerlijk zandstrand. Voor iedere strandwandelaar zoals mijn vader en ik een genot. Zeker als het oog ook iets wil.

Mallorca heeft vele kleine strandjes gelegen in kleine baaitjes maar topper vind ik nog altijd het heerlijke kleine strandje van Portals Vells. Over de grote weg nog geen 10 minuten van Santa Ponça. Voor de gewone toerist moeilijk te vinden. Nabij de waterparken van Magaluf begint een natuurreservaat. Door dit te doorkruisen kom je uiteindelijk bij een kleine baai herkenbaar aan de grotten die zich aan de rechterkant uitstrekken in de stijle kliffen. Er zijn meerder inhammen waarin zich natuurlijk strandjes hebben gevormd. Twee van de strandjes zijn voorzien van een kleine restaurantjes. Één daarvan wordt gerund door Jaime, zijn vrouw en drie van zijn vier kinderen. Het is een illegaal gebouwd restaurantje maar juist omdat het niet zeker is dat hij mag blijven zitten en er verder niet aan het gebouw wordt opgeknapt geeft een heerlijk sfeer. Hoewel het andere tentje op het strand er naast wel legaal gebouwd is komt de sfeer totaal niet overeen. Naaktrecreanten voeren daar de boventoon. Kleine maar ook zeer grote motor- en zeiljachten van vermogende Duitsers, Engelse en natuurlijk Spanjaarden gaan hier voor anker om te proeven van de heerlijk vis- en vleesgerechten die Jaime en zijn familie serveren. Ikzelf heb hier voor het eerst inktvis geproefd en hoewel het idee van zuignappen en tentakels mij tegenstond was het verrukkelijk eten. Het uitzoeken van je eigen levende kreeft is hier ook mogelijk waarna hij heerlijk wordt bereid en opgediend.

Jaime en zijn familie zijn zeer gastvrije mensen en niet geheel ontoevallig vrienden van de kennis die wij tegenwoordig jaarlijks bezoeken. Ondanks het harde werken wat ze hier iedere dag doen, zeker in het hoogseizoen maken ze van iedere dag een feestdag. Hoewel beachpartys hier op dit strand missen, zou overigens wel top zijn, kunnen de hippe strandtenten aan de Nederlandse kust een puntje zuigen aan het nostalgische tentje van Jaime. Naar mijn mening benaderen ze dit niet eens maar hier aan mee werken ook het weer en de rotsachtige ligging.

Na 25 jaar heb ik ook eens het strandje van Portals Nous aangedaan. Jeugdsentiment zullen we maar zeggen. Een strandje nabij Marineclub, een dolfinarium dat wij die dag bezochten voor Ezra die gek is op dolfijnen. In al die jaren is er weinig veranderd. Behalve een grote jachthaven en dat de tennisclub aan de andere zijde voorzien was van een glijbaan bij het zwembad was alles bij het oude gebleven.

Al met al een geslaagde strandvakantie zoals ik die graag hebben wil. Met als tegenvaller het zwembad. Te druk, te warm en ligbedjes zonder matrasjes waar voor zessen s morgens vroeg al een handdoek op lag. Door het gemis van matrassen na de vakantie rugklachten en direct een ziektewetje. Afgezien van de matrasjes is het waarschijnlijk te wijten aan het hoogseizoen waarin wij niet eerder op vakantie gingen. Gelukkig zijn we strandmensen maar een klein kind van 5 zoals dat van ons wil zo nu en dan ook een dagje zwembad.