EK 2008 het is.., voorbij!

Ik ben ontgoocheld, gedesillusioneerd. Is er misschien niet even snel een lekkere meid voorradig die even hard in mijn linker of rechter bil kan knijpen om te zien of het allemaal wel waar is. Nee, doe er maar twee en laat dan de één in de rechter en de ander in de linker knijpen. En hard want ik kan het niet geloven en het schijnt toch realiteit te zijn. Heb ik soms iets gemist, heb ik iets over het hoofd gezien. We liggen er uit. Geen finale, nee niet eens een halve finale het is over en uit. Niets, nada, nakkes!!! We gaan naar huis.., met niets. What the fuck ik was al thuis. Waar maak ik me dan zo druk over?

Twee schitterende wedstrijden tegen Italie en Frankrijk. Roemenië versla je dan door je reservespelers uit je selectie te laten spelen. Dat ging allemaal goed. Het ging zo fantastisch. En dan is daar Hollandse Guus met 11 halve gare Russen. Guus de topper. Wat is die man een gigant. Wat is dat een vakman. Mijn complimenten. Jammer dat hij voor de verkeerde mensen werkt. Voor de wodka drinkers. Mijn god wat zijn die mensen wit. En dat is niet eens zo erg ze zijn nog lelijk ook. Het blijkt wel dat een oud communistisch land leiding nodig heeft. Geef ze een knappe coach en ze kunnen ineens voetballen. Nogmaals, mijn complimenten!!!

Hoewel ik met het idee kan leven blijf ik gedesillusioneerd achter. Morgen een zwart gat. Geen oranje meer, geen Marco meer en het aller ergste van alles.., NOOIT MEER VAN DER SAR in het goal van de Oranjehemden. Dat zal even wennen worden. Mocht hij na volgend jaar het betaalde voetbal achter zich laten dan weet ik voor hem nog wel een leuke amateur vereniging waar hij het oranje gevoel kan blijven houden. Afkicken hoeft voor hem dan niet te gebeuren.

Maar het blijft een feit. Rusland was beter en de vorm was bij Oranje helemaal verdwenen. Geen snelle omschakelingen, geen snelle counters, geen mooie acties.., geen superieure aanval. Ik heb dit toernooi wel van ze genoten en ik dacht na Italië dan ook echt dat ze het net als half Europa weer eindelijk eens gingen worden. Maar het gevoel dat ik 2 weken geleden had verdween donderdag als sneeuw voor de zon. Ik denk dan ook dat ik rijp ben voor het programma “het zesde zintuig”.

Er is me weer een feestje door de neus geboord. Dit keer door ome Guus. Ik zal het niet vergeten. Ik zal het onthouden Guus.